არ მინდა გაზრდა.. ბევრი რამ დამრჩა ბავშვობაში, რის თქმასაც ვერასდროს მოვასწრებ.. არ არის აქ არც ერთი სიტყვა სენტიმენტალური ან ძალად დაწერილი, უბრალოდ მხოლოდ 1 საათი დამრჩა “თინ-ეიჯერობის” და თავს უფლებას ვაძლევ ჩემი ცხოვრება მთლიანად შევაჯამო.
დავიწყებ სულ თავიდან:
ბაბუამ გამზარდა. პირველი ეს მინდოდა დამეწერა. ვიძინებდი მხოლოდ მის ხელში და დღემდე ვამაყობ ამით. შემიძია ვთქვა, რომ მსოფლიოში საუკეთესო ბაბუა მყავს [ღმერთმა დიდხანს მიცოცხლოს!]. მისი წყალობით შედარებით ადვილად გადავიტანე უ-მამ-ობა. რა იყო მე მესურვა და არ მქონოდა. სამაგიეროდ მე “ქოშები” მიმქონდა ხოლმე სახლის კარებთან ბაბუას მოსვლის დროისთვის [დაახლოებით საღამოს 5-6 საათი] დღეს იგივეს ბაბუა აკეთებს და ყოველთვის გული მტკივა, არ ვიცი რატომ, ალბათ იმიტომ, რომ არ მინდა სიბერე, უსუსურობა… არ ვიცი…. ბევრი რამ მაკავშირებს, უფრო სწორად, მთელი 20 წელი ბაბუასთან. დღეს თავისი ოთახიდან ჩუმად გამოვიდა, დამიდგა გვერდით და ხელები ოდნავ გაშალა [წეროებს რომ ვთამაშობთ ხოლმე, ისე] და მეუბნება: აი ამხელა იყავი 20 წლის წინ, მხოლოდ ჩემთან იძინებდი… – მინდოდა მეტირა ამ სიტყვების გაგონებისას. თავი შევიკავე…
ბაღშიც ბაბუამ მიმიყვანა, იქიდან გამოვყავდი, რაღცებს ყიდულობდა… მოკლედ, მისი წყალობით ასე თუ ისე ვგრძნობდი ბავშვობას…
ბაღში მეგობრებიც მყავდა Continue reading
Jood 